Verpleeghuizen aangespoord om de veiligheid van ramen en balkons te verbeteren

Stel je een zonnige middag voor in een verzorgingstehuis. Een oudere bewoner leunt tegen een raam, waarna het plotseling opengaat, waardoor ze hun evenwicht verliezen en vallen. Dergelijke tragedies zijn te voorkomen. In zorginstellingen - of het nu verzorgingstehuizen, ziekenhuizen of instellingen voor begeleid wonen zijn - is de veiligheid van ramen en balkons verre van triviaal. Hier bekijken we praktische maatregelen om vallen te voorkomen en kwetsbare personen te beschermen.

De risico's: Waarom vallen aangepakt moeten worden

Vallen uit ramen of van balkons in zorginstellingen kunnen leiden tot ernstige verwondingen of overlijden. Deze incidenten vallen over het algemeen in drie categorieën:

• Ongevallen: Hoewel zeldzaam, kunnen deze catastrofaal zijn. Lage vensterbanken, slecht ontworpen openingen of onstabiele constructies kunnen bijdragen aan dergelijke ongelukken.
• Gedrags- of cognitieve risico's: Veel gevallen betreffen personen met dementie, cognitieve stoornissen of psychische aandoeningen. Verwarring, angst of bijwerkingen van medicijnen kunnen ertoe leiden dat ze ramen verkeerd interpreteren als uitgangen of riskante klimpartijen proberen.
• Opzettelijke zelfverwonding: Voor personen met een hoog risico, met name degenen met een geschiedenis van zelfverwonding of suïcidale gedachten, vormt onbeperkte toegang tot ramen of balkons een ernstig gevaar.

Glasgevaren: Naast vallen

Naast vallen kan glas zelf een gevaar vormen. Instellingen moeten beoordelen of hun ramen of deuren een risico op breuk of penetratie vormen. Beperkende strategieën omvatten:

• Veiligheidsfolie: Een economische oplossing om glas te versterken en versplintering te voorkomen.
• Gelaagd of gehard glas: Deze materialen breken in minder schadelijke fragmenten.
• Beschermende barrières: Het installeren van relingen of roosters om direct contact met glasoppervlakken te voorkomen.

Belangrijkste maatregelen om vallen te voorkomen

Als een beoordeling valrisico's aan het licht brengt - met name in verhoogde gebieden - zijn de volgende interventies cruciaal:

Raambeperkingen

• Openingsbreedte beperken: Ramen mogen niet verder dan 100 mm (4 inch) opengaan.
• Veilige restrictors: Gebruik sabotagebestendige apparaten waarvoor gereedschap of sleutels nodig zijn om ze te omzeilen.

Balkonveiligheid

• Toegang beperken: Voor personen met een hoog risico kan toezicht of beperkt gebruik van het balkon nodig zijn.
• Ontwerpaanpassingen: Zorg ervoor dat relingen hoog genoeg zijn (volgens de lokale bouwvoorschriften) en elimineer beklimbare objecten zoals meubels of plantenbakken.

Praktische implementatie

Om theorie om te zetten in actie, moeten instellingen:

1. Risicobeoordelingen uitvoeren: Vorm interdisciplinaire teams om alle ramen, balkons en bewonersspecifieke kwetsbaarheden te evalueren.
2. Onveilige gebieden aanpassen: Installeer restrictors, vervang glas of voeg beschermend gaas toe waar nodig.
3. Personeel trainen: Educatie van zorgverleners over het herkennen van risico's en het reageren op noodsituaties.
4. Omgevingen optimaliseren: Verbeter binnenshuis om de afhankelijkheid van risicovolle buitenruimtes te verminderen.

Leren van casestudies

Casus 1: Een dementiepatiënt viel uit een onbeperkt raam op de tweede verdieping. De instelling installeerde later raambegrenzers.

Casus 2: Een depressieve bewoner sprong van een balkon met onvoldoende relingen. Na het incident werd de hoogte van de reling verhoogd.

Casus 3: Een onbewaakte val op een balkon benadrukte de noodzaak van waakzaamheid en training van het personeel.

Regelgevende en technologische oplossingen

Naleving van bouwvoorschriften en zorgstandaarden is niet onderhandelbaar. Nieuwe technologieën - zoals slimme sensoren om raamopeningen te bewaken of draagbare valdetectieapparaten - bieden extra bescherming.

Conclusie

Valpreventie in zorginstellingen vereist proactieve, veelzijdige strategieën. Door ontwerpgebreken, gedragsrisico's en operationele protocollen aan te pakken, kunnen instellingen veiligere omgevingen creëren voor hun bewoners. Veiligheid is niet optioneel - het is een fundamentele verantwoordelijkheid.